واژگار

ایوان

فارسی

ایوان۱

در معماری اشکانی و سپس ساسانی، سکوبندی جلوی اتاق و از سه طرف محصور که با درگاهی فراخ و قوس‌دار رو به حیاط باز می‌شد؛ و بعدها به معنی ایوان امروزین در معماری اسلامی به کار رفته است.
«فرهنگ مرزبان - معروف»
فضایی نیمه‌باز (semi open space) و بزرگ، معمولاً طاق‌دار(vaulted)، که یک سوی آن به سمت حیاط یا صحن گشوده است
ایوان در معماری ایران بسیار کهن است و پیشینه‌اش به دوره‌ی اشکانیان می‌رسد.
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
«واژه‌نامۀ راه و ساختمان و معماری»
«واژه‌نامۀ راه و ساختمان و معماری»
مترادف است بافا پیش‌طاق
مترادف است بافا بالکن

ایوان۲

«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
فضایی شبیه ایوان، اما کشیده و معمولاً با سقف مسطح و دو یا چند ستون در جلو آن
ایوان ستون‌دار در معماری مناطق شمال البرز بسیار متداول است.
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
«واژه‌نامۀ راه و ساختمان و معماری»
«واژه‌نامۀ راه و ساختمان و معماری»
مترادف است بافا ایوان ستون‌دار
مترادف است بافا رواق۱
مترادف است بافا سرسرا۱