واژگار

توغ

فارسی
میله‌ای که بر تارک گنبد، کلاهک، سرمنار، یا کازه قرار می‌گیرد
سرمنارهای مساجد عثمانی، به تقلید از کلیساها، دارای توغ است؛ اما نوک آن به جای صلیب، هلال دارد. «توغ متشکل از سه تکه گوی فلزی و چند تکه لوله نسبتا قطور است که روی هم قرار می‌گیرند به این ترتیب که روی میله آهنی اول یک لوله‌ سوار‌ می‌شود بعد یک گوی فلزی که از دو طرف سوراخ دارد تا بتواند هم روی لوله زیرین جایگزین بشود و هم لوله بالایی روی سوراخ فوقانی آن جایگزین شود، قرار‌ می‌گیرد و به همین طریق توغ ساخته می‌شود گوی انتهایی دیگر در بالا سوراخ ندارد.» محمدکریم پیرنیا، گنبد در معماری ایران (شمارۀ ویژۀ ۲۰ مجلۀ اثر)، ص۱۱۹- ۱۲۰.
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»