واژگار

واحد مسکونی

فارسی

واحد مسکونی۲

ساختمان بلند یک‌پارچه مشتمل بر اشکوب‌ها و آپارتمان‌های بسیار.
«فرهنگ مرزبان - معروف»

واحد مسکونی۱

یک واحد مسکن؛ خانه، پارمان، خانک، یا اتاقی مستقل که هدف اصلی آن سکونت دائم انسان باشد
در تداول، تعبیر «واحد مسکونی» برای محل سکونت خانواده به‌کار می‌رود؛ فارغ از موقعیت و اندازه‌ی آن. هر منزل یک واحد مسکونی شمرده می‌شود؛ اما تفاوت واحد مسکونی با منزل این است که واحد مسکونی بیشتر مفهومی آماری و مربوط به برنامه‌ریزی است.
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»