واژگار

cloison

انگلیسی
cloison (n.) "a partition, a dividing band," 1690s, from French cloison, from Vulgar Latin clausionem (nominative clausio), noun of action from past participle stem of Latin claudere "to close, shut".

cloison1

تیغه در معماری
«فرهنگ مرزبان - معروف»

cloison2

جدار جداگر در میناکاری
«فرهنگ مرزبان - معروف»

cloison3

لبه‌ی جداگر در سفالگری
«فرهنگ مرزبان - معروف»