استفاده از محتوای واژگار تنها در کاربردهای مشابه و غیر تجاری مجاز است.
برای استفاده‌های دیگر با نوروزگان تماس بگیرید.
واژگاربازار
فارسی
در پهلوی واچار (در هوجستان واچار = سوق الاهواز. رجوع شود به خوزستان) در پارسی باستان آباکاری مرکب از: آبا در سانسکریت سبها . بمعنی محل اجتماع و جزو دوم مصدر کاری ، بمعنی چریدن (دهخدا)
بازار۵ اسم
بازارِ (۱) سرپوشیده
”بازار در زبان فارسی نوعاً بر هر نوع مکان خرید و فروخت و تولید کالا دلالت می‌کند؛ اعم از اینکه سرپوشیده باشد یا روباز.“
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
بازار۱ اسم
مکانی دائمی برای خرید و فروخت، متشکل از سلسله‌ای از دکان‌ها و مغازه‌ها که در یک یا دو سوی گذرگاهی سرپوشیده یا روباز قرار دارند
”در شهرهای کهن ایران، بازار علاوه بر مرکز فروش کالا و خدمات، مرکز تولید کالا نیز بوده است.“
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»
«واژه‌نامۀ راه و ساختمان و معماری»
مترادف است بافا همایشگاه همگانی
مترادف است بافا میدان۵
بازار۲ اسم
بازار۳ اسم
بازار۴ اسم
معمولاً در ترکیب «...بازار» (مانند شنبه‌بازار)، محل تجمع خریداران و فروشندگان برای دادوستد
”بازار ماهی‌فروشان و دوشنبه‌بازار و بازار گل نمونه‌هایی از این نوع بازار است. “
«کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ۲»