تصویر دوبعدی از شیء؛ یعنی راستافکندی از یکی از سطوح شیء، یا برشی مسطح از آن، برای نشان دادن کلیات یا جزئیات و روابط اجزای درون شیء یا روابط آن با پیرامون، که امروز آن را بر اساس قواعدی فنیِ استانده بر صفحهای از جنس کاغذ کدر یا شفاف یا بر صفحهی رایانه ترسیم میکنند
”نقشه در ایران پیشینهای دراز دارد؛ اما تهیهی نقشه بر کاغذ با قواعد بصری جدید از نیمهی دورهی قاجاریان آغاز شد.
در قدیم، نقشه را بر کاغذ یا پوست، پارچه، سنگ، گچ، سطح زمین، و مانند اینها میکشیدند.“
”تا پیش از رواج طراحی رایانهای، نقشه را معمولاً بر کاغذهای شفاف، از قبیل کالک و پوستی، رسم میکردند/ میکشیدند.
امروزه ترسیم نقشه با کمک رایانه بسیار رایج شده است.
معماران سنتی تهرانی به عمل تهیهی نقشه و ترسیمه «کشش» میگویند.
معمولاً بخشی از دفترهای معماری به نقشهکشی اختصاص دارد.
در سخن از تاریخ معماری، بسته به سیاق، میتوان از اصطلاحات نقش بستن و نقش انداختن استفاده کرد.“