صفت سطح بتنی، آجری، فلزی، و مانند اینها که آن را ساییده و صیقل کرده باشند
”در متون کهن فارسی، پرداختنِ نهایی سطح دیوار و مانند آن را مهره زدن و صَقل، و سطح پرداخته و سابخورده را علاوه بر این، مهرهزده و صیقلی مصقّل و مصقول و زدوده نیز خواندهاند.
سطح آجری و بتنی سابخورده را آبساب میخوانند.“
”برخی از جغرافیدانان قدیم معتقد بودند که زمینْ محاط در دریایی عظیم است.
اصطلاح بَرّ معمولاً در مقابل اصطلاح بحر و در جایی بهکار میرود که تأکید بر سطح خشک و بیآب زمین در مقابل سطح ترِ آن باشد.
مورخان معماری ایران بیشتر به معماری در خشکی پرداختهاند و از معماری در سواحل دریا، بهویژه جنوب، غفلت کردهاند.“